روی دیوارها نقاشی‌های رنگارنگ نصب است؛ گویی کلاس به یک درمانگاه کوچک امید تبدیل شده که در ظاهر، زنگ تفریح همان زنگی است که در همه مدارس به صدا درمی‌آید؛ اما در عمل، برای او و بسیاری از همکارانش فرصتی برای نوشیدن چای یا نفس‌کشیدن نیست.

وقتی زنگ کلاس که پایان زمان آموزشی را اعلام می‌کند، شروع کار دیگری را رقم می‌زند و آن آرام‌کردن دانش‌آموزی که اضطراب دارد، تمرین مجدد با کودکی که کندتر یاد می‌گیرد، یا گفتگویی کوتاه با والدینی که دغدغه‌های بی‌پایان دارند.

خواسته یا ناخواسته، معلمان استثنایی کردستان نقش‌های متعددی را بر دوش دارند؛ آنان معلم‌اند، اما هم‌زمان روان‌شناس، مربی کاردرمانی، مشاور خانواده و گاهی تنها امید یک کودک و خانواده‌اش.

در بسیاری از مدارس، امکانات توان‌بخشی ناچیز است و این معلمان هستند که با ساده‌ترین ابزارها تمرین‌های حرفه‌ای طراحی می‌کنند؛ از توپ‌های پلاستیکی برای تعادل گرفته تا کارت‌های دستی برای آموزش گفتا و هر جلسه برای هر کودک، برنامه‌ای متفاوت می‌طلبد که این یعنی هیچ زنگی، به معنای واقعی، فرصت استراحت برای آنان نیست.

معلمان این دانش‌آموزان می‌گویند؛ برخی از دانش‌آموزانش برای گفتن یک جمله ساده ماه‌ها تلاش کرده‌اند و وقتی برای اولین بار کلمه‌ای را می‌گویند، انگار کوه جا‌به‌جا شده و همین لحظه‌هاست که خستگی را از تن آدم بیرون می‌برد.

معلمان استثنایی کردستان بارها در جلسات رسمی، نامه‌ها و حتی مکاتبات اداری خواسته‌اند که نیروی یاری‌رسان، مربی کمکی یا امکانات بیشتر داشته باشند. اما در بسیاری از موارد، آنچه از بودجه و دستورالعمل باقی می‌ماند، فقط چند وعده‌ی مبهم است.
با این حال، آنان هر روز همان مسیر سخت را می‌روند و همان کلاس‌های کوچک را روشن نگه می‌دارند.

در کنار همه دشواری‌ها، لحظه‌هایی هست که حتی خبرنگار حاضر نیز نمی‌تواند تحت‌تأثیر قرار نگیرد؛ لحظه‌ای که کودکی با اختلال شدید یادگیری، پس از ماه‌ها تمرین، برای اولین‌بار نام معلمش را درست صدا می‌زند؛ یا مادری که با چشمانی پر از اشک می‌گوید: «اگر این معلم نبود، پسرم هیچ‌وقت حرف نمی‌زد.» این‌ها همان لحظه‌هایی است که به اعتقاد معلمان، جای خالی «زنگ تفریح» را پر می‌کند.

اقبال خانی در گفتگو با خبرنگار کردتودی اظهار داشت: توانمندسازی نیروهای آموزشی یکی از اولویت های کلیدی و راهبردهای محوری سازمان آموزش وپرورش استثنایی کشور است.

رئیس آموزش وپرورش استثنایی استان کردستان افزود: ۹۵ درصد از این والدین با مشکلات مالی مواجه هستند و وضعیت اجتماعی، اقتصادی و زیستی والدین نقش مهمی در تعیین هوش و پیشرفت تحصیلی کودکان دارد.

وی در ادامه گفت: سال تحصیلی جاری با شعار «هر تفاوت یک فرصت، در مسیر عدالت آموزشی» آغاز شده و در حال حاضر ۵۵۷ معلم و یک هزار و ۴۷۰ دانش‌آموز با نیاز ویژه در ۷۷ واحد آموزشی در سراسر استان تحت پوشش قرار دارند.

وی گفت: از این تعداد، ۲۷۰ دانش‌آموز در مناطق روستایی و ۶۰۰ نفر دیگر در مدارس عادی با آموزش تلفیقی از خدمات آموزشی برخوردار هستند.

رئیس آموزش وپرورش استثنایی استان کردستان گفت: دو یا سه برنامهٔ تخصصی در چارچوب برنامه‌های کلان سازمان آموزش وپرورش استثنایی کشور به‌طور اختصاصی به مراکز جامع سنجش اختصاص یافته است.

خانی با اشاره به آمار 25 هزار و608 نفری نوآموزان شرکت کننده در برنامه ملی سنجش سلامت وآمادگی تحصیلی در کردستان گفت: از این تعداد ۶۱۰ نفر نوآموز دیرآموز تشخیص داده شدند و 153 نفر هم به مدارس استثنایی استان ارجاع شدند.

وی اضافه کرد: برنامه‌های جهش، سنجش و مداخله آموزشی به‌ویژه برای گروه‌های هدف آموزش و پرورش استثنایی، نیازمند حمایت همه‌جانبه سطوح مختلف تصمیم‌گیری، اجرا و نظارت است و بدون این حمایت ها، دستیابی به اهداف تعیین‌شده با چالش‌های جدی روبه‌رو خواهد بود.

کردستان سال‌هاست به سرسختی کوه‌ها و استواری مردمش شناخته می‌شود اما شاید کمتر کسی می‌داند که در دل همین کوه‌ها، معلمانی زندگی می‌کنند که از سر عشق، از سر وظیفه و از سر انسانیت، در مدارسی کوچک اما تأثیرگذار، چراغ یادگیری را روشن نگه داشته‌اند.

معلمانی که اگرچه زنگ تفریح ندارند، اما هر روز درس بزرگ‌تری می‌دهند: درس استقامت، مهربانی و باور به ظرفیت انسانی.

انتهای خبر/