- گروه : فرهنگی
- شماره : 353
«کردتودی» گزارش می‌دهد؛
جوان‌مریوانی که نام زادگاهش را بر قله‌فرهنگ نشاند
هیرش کریمیان جوان کتاب‌دوست مریوانی با دریافت نشان ملی همخوان در بخش ترویج خواندن فردی، نام زادگاهش را بر قله فرهنگ و کتابخوانی کشور نشاند و افتخاری تازه برای کردستان رقم زد.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، در دامان کوه‌های مریوان جوانی بالیده است که زندگی‌اش را با کتاب و اندیشه پیوند زده است هیرش کریمیان فرزند این دیار کتاب را نه شیء خاموش، بلکه همدمی صادق و یاری همیشگی می‌بیند؛ همدمی که در تاریکی‌های زندگی چراغی افروخته و راه را نشان داده است.
وی از دل دغدغه‌ها و پرسش‌های بی‌پایان برخاست و به سوی کتاب رفت؛ به سوی کلماتی که همچون رودخانه‌ای زلال جان را می‌شویند و ذهن را بارور می‌کنند.
برای وی کتاب باغی است سرشار از حقیقت و تجربه؛ دوستی که بی‌هیچ پرده‌ای مقصد را می‌نمایاند و انسان را به ژرفای خویش فرامی‌خواند.
این گفتگو سفری است به جهان درونی هیرش کریمیان سفری از نخستین جرقه‌های علاقه‌اش به مطالعه تا رؤیای ساخت کتابخانه‌ای درختی در مریوان از تأثیر کتاب‌های بزرگ بر شخصیتش تا آرزوی دیدن شهری که در هر کوچه و خیابانش کتاب در دست مردمان باشد.
به مناسبت افتخارآفرینی وی در دریافت نشان ملی همخوان در بخش ترویج خواندن فردی فرصتی دست داد تا با این جوان موفق و کتاب‌دوست گفت‌وگویی صمیمی داشته باشیم.
وی با تلاش‌های بی‌وقفه‌اش نام زادگاهش مریوان و سراسر کردستان را در عرصه کتابخوانی و فرهنگ درخشان کرد این مصاحبه، روایت زندگی و آرزوهای وی برای آینده را به تصویر می‌کشد.
بفرمایید خودتون را معرفی نمایید؟
من هیرش کریمیان متولد سال ۱۳۷۰ و بزرگ‌شده شهر مریوان هستم و اصالتاً اهل روستای ژان از منطقه ژاورود می‌باشم.
وقتی صحبت از کتابخانه ایده‌آل شما می‌شود، چه تصویری را در ذهن دارید؟
کتابخانه رویایی من شبیه یک درخت است؛ درختی که نماد آگاهی و دانش است کتاب‌ها در تنه و شاخه‌های آن جای می‌گیرند و نورهای ملایم فضای آن را روشن می‌کنند تصور کنید که وقتی چراغ خاموش شود این درخت با تمام زیبایی‌اش خود را نشان می‌دهد این کتابخانه هم زیبا و هم رویایی است و هم محلی برای تبادل آگاهی و خلاقیت می‌تواند باشد.
کتابی که آرزو دارید همه‌ی مردم ایران حداقل یک بار بخوانند، کدام است؟
کتاب "برتری خفیف" است این کتاب تأثیر عمیقی بر زندگی‌ام گذاشته و من هنوز هم بر اساس آموزه‌های آن زندگی می‌کنم به عقیده من، این کتاب نه تنها می‌تواند دنیای فکری افراد را گسترش دهد، بلکه می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا به نقطه‌ای از خودشناسی برسند.
پیامی که برای نسل آینده دارید، چیست؟
مهم‌ترین مسئله توسعه شخصیت است اگر خودمان را بشناسیم و به رشد خود ادامه دهیم کیفیت زندگی دستاوردها و لذت‌هایمان چند برابر خواهد شد باید در کنار اهداف مادی به معنویت نیز توجه کنیم تا درون‌مان به اندازه بیرونی که به آن می‌پردازیم، زیبا باشد.
بزرگ‌ترین لحظه‌ی افتخارتان در زندگی چه بوده است؟
بزرگ‌ترین لحظه‌ی افتخار من لحظه‌ای بود که نشان همخوانی را از رئیس‌جمهور دریافت کردم آن لحظه احساس کردم بار سنگین سال‌ها تلاش از دوشم برداشته شد و به ثمر نشست این نشان نه‌تنها برای من، بلکه برای کل مریوان و فرهنگی که به آن وابسته‌ام بسیار ارزشمند است.
آینده را چگونه می‌بینید؟ چه آرزوهایی برای مریوان و کل جامعه دارید؟
من معتقدم که مریوان می‌تواند مهد کتابخوانی شود همان‌طور که تئاتر خیابانی مریوان جهانی شد کتابخوانی نیز می‌تواند چنین جایگاهی پیدا کند.
آرزو دارم روزی برسد که در هر کوچه و خیابان شهر مریوان مردم کتاب در دست داشته باشند و کتابخوانی به بخشی از تفریحات و جشن‌ها تبدیل شود.
انتهای خبر/
لینک کوتاه خبر
نظر / پاسخ از
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نفری باشید که نظر می‌گذارید!
