به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، این سخنرانی در شرایطی از تنش‌های منطقه‌ای، فشارهای بین‌المللی و تحولات ژئوپلیتیک پیچیده، نه تنها پاسخ به یک پرسش ساده، بلکه بازخوانی بنیادین از رابطه ایران و غرب، به‌ویژه آمریکا و همچنین بیان یک راهبرد مقاومتی در برابر طرح‌های تغییر رژیم بود.

سه لایه از دشمنی آمریکا با ایران، دشمنی ایدئولوژیک یا دشمنی ژئوپلیتیکی، رهبر انقلاب به این نکته کلیدی اشاره می‌کنند که دشمنی آمریکا با ایران فقط به دلیل ایدئولوژی، دین یا سیاست خارجی نیست، بلکه ریشه در نابرابری قدرت و اراده سیاسی دارد.
 آنها اشاره می‌کنند که این دشمنی ۴۵ ساله است و فراتر از دولت‌های دموکرات یا جمهوری‌خواه آمریکا، یک سیاست استراتژیک ثابت در نهادهای قدرت آمریکا است.

این دشمنی در واقع یک «شکست تاریخی» برای دکترین هژمونی آمریکا است، انقلاب ۱۳۵۷ نه تنها یک رژیم وابسته را سرنگون کرد، بلکه اولین بار در تاریخ معاصر، یک ملت بزرگ غیرغربی، بدون تکیه به قدرت‌های جهانی، یک نظام سیاسی - مذهبی مستقل ایجاد کرد، این عمل از نظر استکبار جهانی، الگویی خطرناک برای دیگر ملت‌های جهان سوم شد.

پوشش ایدئولوژیک بر هدف واقعی، رهبر انقلاب به این نکته ظریف اشاره می‌کنند که دهه‌ها، آمریکا دشمنی خود را با عناوینی مانند حقوق بشر، دموکراسی، زن و آزادی، تروریسم توجیه می‌کرد، اما این عناوین، صرفاً ابزارهای گفتمانی برای توجیه تسلط و مداخله بودند.

این پوشش ایدئولوژیک، همان «نئوکلنیالیسم گفتمانی» است، غرب با استفاده از ارزش‌های جهانی شده ولی در عمل انتخابی اجرا شده، تلاش می‌کند سیاست‌های تهاجمی خود را مشروعیت بخشد، اما رهبر انقلاب با اشاره به «این آقایی که امروز سر کار است» یعنی ترامپ جنایت‌کار، نشان می‌دهند که حالا دیگر پرده برداشته شده و هدف واقعی اعلام شده است، ایران باید گوش‌به‌فرمان باشد.

هدف واقعی، تسلیم سازی و از بین بردن استقلال ایران

رهبر انقلاب نه تنها از یک تهدید خارجی سخن می‌گویند، بلکه چارچوب رفتاری آمریکا را در منطقه بیان می‌فرمایند، آمریکا به دنبال یک جهان تک‌قطبی است، هر کشوری که بخواهد سیاست خارجی مستقل «داشته باشد یک تهدید است، ایران، به دلیل موقعیت جغرافیایی، منابع، تاریخ و توان نظامی - سیاسی، یک «قطب مقاومت» در مقابل هژمونی غرب است.

نکته راهبردی، وقتی یک قدرت جهانی می‌گوید «دیگر نمی‌خواهیم رفتار ایران را عوض کنیم، بلکه می‌خواهیم ایران را تسلیم کنیم»، یعنی دیپلماسی تغییر رفتار به تغییر رژیم تبدیل شده است.

رهبر انقلاب اشاره می‌کنند که یک روز پس از حمله به ایران، گروهی از عوامل آمریکا در یک پایتخت اروپایی جمع شده و درباره «جایگزین جمهوری اسلامی» بحث کرده‌اند و حتی «پادشاه جدید» را هم مشخص کرده‌اند.

هدف راهبردی این روایت، هوشیاری ملی، مردم را از خطر واقعی جنایت‌کاران کودک‌کش آگاه می‌کند، ایجاد وحدت ملی با اشاره به «ایستادگی ملت در کنار نظام»، یک حس مشترک ملی در برابر دشمن خارجی ایجاد می‌شود.

رد سکولاریسم سیاسی، با اشاره به «خاک بر سر آن ایرانی» که در آن نشست حضور داشته، به این نکته اشاره می‌شود که حتی برخی ایرانی‌های سکولار یا لیبرال هم در طرح‌های تسلط‌گرایانه غرب سهم دارند.

سخنان امروز رهبر انقلاب، تنها یک پاسخ به یک پرسش نبود، بلکه یک تحلیل ژئوپلیتیک از روابط ایران و آمریکا و یک هشدار استراتژیک درباره طرح‌های تغییر رژیم، یک دعوت به وحدت ملی در برابر توطئه‌های خارجی و در نهایت، یک تأیید از راهبرد «مقاومت» به‌جای «تسلیم» است.

راهبرد پیشنهادی برای آینده، تقویت دیپلماسی موازی، گسترش روابط با کشورهای غیرغربی (چین، روسیه، آفریقا، آسیای جنوب شرقی)، تقویت دیپلماسی عمومی، ارتباط مستقیم با مردم کشورهای غربی برای شکستن تبلیغات ضدایرانی، بازتعریف امنیت ملی، امنیت فقط نظامی نیست، بلکه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی است.

دشمنی آمریکا با ملت ایران، نه به‌خاطر اسلام، نه به‌خاطر سیاست خارجی، بلکه به‌خاطر استقلال ایران است، ایران به‌عنوان یک کشور بزرگ، تاریخی، مذهبی و استراتژیک، نمی‌خواهد «گوش‌به‌فرمان» باشد.

بنابراین مبارزه ایران، مبارزه بر سر عزت ملی و استقلال است و همان‌طور که رهبر انقلاب فرمودند «مشت محکمی به دهان همهٔ این‌ها زدیم» و این مشت، باید نه تنها ادامه یابد، بلکه هوشمندانه‌تر، سازمان‌یافته‌تر و جهان‌شمول‌تر شود.

نویسنده: حسین الیاسی کارشناس مسائل سیاسی