ماموستا احسن اداک در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، با اشاره به اهمیت هجرت در تاریخ اسلام عنوان کرد: هجرت پیامبر اکرم (ص) از مکه به مدینه که در سال ۶۲۲ میلادی (سال سیزدهم بعثت) رخ داد، تنها یک سفر جغرافیایی نبود، بلکه سرآغاز فصل کاملاً جدیدی در تاریخ اسلام بود.

عالم اهل‌سنت کردستان اظهار داشت: این واقعهٔ سرنوشت‌ساز، نقطهٔ عطفی بود که اسلام را از یک آیین تحت ستم، به یک تمدن و حکومت قدرتمند تبدیل کرد. اهمیت این هجرت به حدی است که مبدأ تقویم هجری قمری مسلمانان جهان قرار گرفته است.

وی بیان کرد: یکی از دلایل متعددی که باعث شد تا پیامبر (ص) و مسلمانان زادگاه خود را ترک کنند، افزایش آزار و اذیت مشرکان مکه بود، سران قریش به رهبری ابوجهل و ابوسفیان، پس از عدم موفقیت در منصرف‌کردن پیامبر (ص) و مسلمانان، به شدیدترین شکل ممکن به شکنجه، آزار و تهدید آنان پرداختند.

 اداک در ادامه مطلب گفت: محاصره اقتصادی و اجتماعی از دیگر اقدامات مشرکان بود، مشرکان قریش، بنی‌هاشم (طایفه پیامبر) و تمام مسلمانان را تحت محاصره اقتصادی و اجتماعی در شعب ابوطالب قرار دادند که منجر به قحطی و رنج بسیار شد.

 وی ادامه داد: دعوت مردم یثرب از پیامبر موجب شد تا دین اسلام به نحوی پایه‌ریزی شود، در موسم حج، گروهی از اهالی شهر یثرب (مدینه النبی) با پیامبر (ص) دیدار و در نهایت ایمان آوردند. آنان در دو پیمان (پیمان عقبه اول و دوم) با رسول خدا (ص) بیعت کردند و از ایشان دعوت کردند تا به یثرب مهاجرت کرده و به‌عنوان رهبر و داور میان قبایل درگیر آن شهر (اوس و خزرج) عمل کند.

 اداک متذکر شد: مسلمانان برای ادامه راه به یک پایگاه امن نیاز داشتند، مکه دیگر جایگاهی برای گسترش آزادانه اسلام نداشت، پیامبر (ص) به یک پایگاه امن نیاز داشت تا بتواند احکام الهی را به‌صورت کامل اجرا کرده و جامعه‌ای اسلامی بر اساس عدالت بنا کند.

عالم اهل‌سنت کردستان تأکید داشت: برنامه‌ریزی‌های منظمی توسط پیامبر برای هجرت در نظر گرفته شده است، پیامبر (ص) با الهام از خداوند، هجرت را به شکلی بسیار دقیق برنامه‌ریزی کرد، به مسلمانان دستور دادند به‌تدریج و به‌صورت پنهانی و انفرادی به‌سوی یثرب حرکت کنندت و تنها پیامبر (ص)، حضرت علی (ع) و ابوبکر در مکه باقی ماندند.

 وی ابراز کرد: کفار شبانگاه و زمانی که به خیال خود پیامبر در بستر خوابیده است، به بستر وی حمله‌ور شدند، اما در نهایت خود را هراسان در مقابل حضرت علی (ع) دیدند و به‌این‌ترتیب نقشه قریش برای قتل پیامبر (ص) محاصره خانه و کشتن ایشان توسط جوانان هر قبیله توسط وحی الهی افشا شد.

 اداک به شرح واقعه هجرت پرداخت و افزود: شب لیلةالمبیت یا شب جان‌فشانی علی (ع)، در شبی که مشرکان قصد کشتن پیامبر (ص) را داشتند، ایشان به حضرت علی (ع) فرمودند تا در بستر ایشان بخوابد، علی (ع) با شجاعت و فداکاری بی‌نظیر این خطر بزرگ را پذیرفت تا دشمنان گمان کنند پیامبر (ص) در خانه است و بدین ترتیب فرصت فرار برای ایشان فراهم شود.

وی در ادامه تشریح کرد: خروج از مکه و پنهان‌شدن در غار ثور: پیامبر (ص) به همراه ابوبکر، مکه را به‌قصد یثرب ترک کردند، برای گمراه‌کردن تعقیب‌کنندگان، به سمت جنوب برخلاف مسیر یثرب که در شمال بود حرکت کردند و به غار ثور پناه بردند.

عالم اهل‌سنت کردستان ادامه داد: قریش برای پیداکردن پیامبر (ص) جایزه بزرگی تعیین کرد، مأموران به غار ثور رسیدند، اما با معجزات الهی مانند تنیدن تارعنکبوت بر دهانه غار، ساختن لانه کبوتر و تخم‌گذاری، گمراه شدند و تصور کردند کسی به داخل غار نرفته است، ابوبکر کمی هراسان و نگران بود، اما پیامبر (ص) او را با گفتن جمله معروف «لاتحزن إن الله معنا» (نترس، خدا با ماست) دلداری دادند.

 وی اعلام داشت: در بدو ورود پیامبر، استقبال باشکوهی از ایشان صورت گرفت، خبر ورود پیامبر (ص) به مدینه باعث شوروشعف فراوان مسلمانان (انصار) شد، مردم با سرودهای طلع البدر علینا، ماه کامل از افق بر ما طلعت کرد، از ایشان استقبال کردند.

 اداک یادآور شد: اولین اقدام پیامبر (ص) پس از ورود، ساخت مسجدالنبی بود که به‌عنوان مرکز سیاسی، اجتماعی، نظامی و مذهبی جامعه اسلامی عمل می‌کرد و پیامبر (ص) بین مسلمانان مهاجر (کسانی که از مکه آمده بودند) و انصار (یاران مدینه‌ای)، پیمان برادری بست تا به این وسیله وحدت و انسجام اجتماعی ایجاد شود.

وی در ادامه اضافه کرد: هجرت نتایج عمیق و ماندگاری به همراه داشت، از جمله تأسیس حکومت اسلامی در مدینه به اولین دولت و شهر اسلامی تبدیل شد که در آن پیامبر (ص) هم رهبر مذهبی و هم حاکم سیاسی بودند، با تشکیل حکومت، آیاتی نازل شد که به مسلمانان اجازه جهاد و دفاع در برابر دشمنان را می‌داد، هجرت باعث شد تا مفهوم «امت» بر اساس ایمان، جایگزین روابط قبیله‌ای و خونی شود.

 وی در پایان مطلب خاطرنشان کرد: هجرت پیامبر اسلام (ص) از مکه به مدینه، یک رویداد صرفاً تاریخی نیست، بلکه نماد پیروزی حق بر باطن، توکل بر خدا، برنامه‌ریزی، فداکاری و آغاز تمدنی نوین است، این واقعه نشان می‌دهد که برای حفظ و گسترش یک آرمان بزرگ، گاهی لازم است موطن فیزیکی ترک شود تا وطن حقیقی و معنوی بنا گردد، درس‌های مدیریتی، رهبری، صبر و تدبیر موجود در این واقعه، برای همه اعصار الهام‌بخش است.

انتهای خبر//