به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران سرشار از رخدادهایی است که نشان می‌دهد هرگاه مردم یا بخشی از نخبگان دچار ساده‌اندیشی یا غفلت شده‌اند، جریان‌هایی در داخل و خارج کشور فرصت یافته‌اند تا نسخه «تسلیم» را به‌عنوان تنها راه‌حل مشکلات پیش روی ملت تجویز کنند.

این نسخه‌ها در ظاهر آرام‌بخش و نجات‌دهنده معرفی می‌شوند، اما در عمل به تضعیف استقلال، حاکمیت ملی و کرامت اجتماعی مردم انجامیده‌اند.

امروز نیز همان جریان‌ها، با چهره‌ای بزک شده و زبانی نرم، تلاش می‌کنند به مردم بقبولانند که ایستادگی و مقاومت هزینه‌بر است و راه نجات در عقب‌نشینی و پذیرش خواسته‌های قدرت‌های جهانی نهفته است.

آنان گاهی به نام واقع‌گرایی، گاهی با شعار عقلانیت، و گاهی با ادبیات صلح‌طلبانه، می‌کوشند روحیه ایستادگی را در جامعه کم‌رنگ کنند؛ اما واقعیت آن است که تجربه‌های تاریخی کشور از قراردادهای ننگین دوران قاجار گرفته تا دخالت‌های مستقیم بیگانگان در قرن بیستم به‌روشنی نشان می‌دهد که هر جا تسلیم جایگزین مقاومت شده، خسارت‌های جبران‌ناپذیری به ملت تحمیل گشته است.

حافظه تاریخی ملت، بزرگ‌ترین سرمایه برای مقابله با این جریان‌هاست ما باید به یاد داشته باشیم که استقلال امروز، حاصل بیداری و پایداری دیروز است اگر مردم در برابر فشارهای تحمیلی ایستادگی نکرده بودند، اگر شهدای فراوان در راه عزت و آزادی این سرزمین جان نسپرده بودند، امروز امکان سخن‌گفتن از «ایران مستقل» فراهم نبود؛ بنابراین هر گونه ترویج تسلیم، نه فقط انکار فداکاری گذشتگان، بلکه خیانت به آینده فرزندان این مرزوبوم است.

وظیفه رسانه‌ها، نخبگان و به‌ویژه نسل جوان در این میان بسیار خطیر است رسانه‌ها باید با روشنگری مداوم، ماهیت جریان‌های تجویزکننده تسلیم را آشکار کنند.

این جریان‌ها معمولاً از ابزار تبلیغاتی قدرتمند و شبکه‌های رسانه‌ای گسترده بهره می‌برند و با بزرگ‌نمایی مشکلات داخلی، تلاش می‌کنند جامعه را به‌سوی ناامیدی سوق دهند در چنین شرایطی، اگر رسانه‌های متعهد و اصیل به میدان نیایند، خطر شکل‌گیری فضای یأس و پذیرش نسخه‌های تحمیلی بسیار جدی خواهد بود.

نسل جوان نیز باید بداند که آینده ایران در گرو انتخاب‌های امروز اوست اگر جوان ایرانی به تاریخ بی‌توجه باشد، ممکن است در برابر وعده‌های فریبنده و زرق‌وبرق‌های ظاهری جریان‌های خارجی و دنباله‌های داخلی آن‌ها، دچار تردید شود.

اما با شناخت گذشته و درک پیامدهای تلخ تسلیم، می‌تواند بابصیرت راه خود را انتخاب کند و به‌جای دلسردی، به سمت ابتکار، تولید، و پیشرفت گام بردارد.

همچنین نخبگان سیاسی، فرهنگی و اقتصادی نباید اجازه دهند منافع کوتاه‌مدت یا محاسبات شخصی، آن‌ها را به ابزار جریان‌های وابسته بدل کند آنان باید در کنار مردم بایستند و با شجاعت، بر حقانیت استقلال و ضرورت مقاومت تأکید کنند.

تاریخ ایران به‌خوبی نشان داده است که هر زمان ملت و نخبگان در کنار هم با اراده‌ای مشترک ایستادگی کرده‌اند، توانسته‌اند فشارها را پشت سر بگذارند و حتی از دل بحران‌ها فرصت‌های بزرگ بیافرینند.

امروز در شرایطی که فشارهای خارجی همچنان ادامه دارد و برخی مشکلات داخلی دست‌مایه تبلیغات جریان‌های تجویزکننده تسلیم شده است، بیش از هر زمان دیگر به هوشیاری نیاز داریم این هوشیاری به معنای بستن چشم بر ضعف‌ها و مشکلات نیست؛ بلکه به معنای آن است که راه‌حل را در درون خود جست‌وجو کنیم، نه در نسخه‌های تحمیلی بیگانگان.

فراموش نکنیم که تجربه نشان داده هر گاه بر ظرفیت‌های ملی تکیه کرده‌ایم، دستاوردهای واقعی و پایدار حاصل شده است.

بنابراین، پیام اصلی این روزها روشن است تاریخ را فراموش نکنیم و مراقب باشیم خیانت‌های گذشته تکرار نشود.

فریب لبخندهای ساختگی و شعارهای رنگارنگ جریان‌های تجویزکننده تسلیم را نخوریم ملت ایران بارها ثابت کرده است که می‌تواند باتکیه‌بر ایمان، دانش و تلاش جمعی، از دل‌سخت‌ترین شرایط نیز سرفراز بیرون آید امروز نیز چنین خواهد بود، اگر همگان بر هوشیاری و اتحاد پای بفشارند.

تجربه دوران رضا شاه نیز نمونه روشنی از پیامدهای غفلت از استقلال واقعی و اتکا به ظواهر قدرت است و رضا شاه که خود را مقتدر و تجددخواه معرفی می‌کرد، در بزنگاه جنگ جهانی دوم نشان داد پشتوانه‌ای جز اتکا به قدرت‌های خارجی ندارد.

 هنگامی که نیروهای متفقین در سال ۱۳۲۰ وارد ایران شدند، او به‌جای مقاومت یا حتی سازماندهی یک دفاع نمادین، در کوتاه‌ترین زمان ممکن کشور را تسلیم کرد و خود نیز ناچار به ترک ایران شد این تصمیم نه‌تنها حاکمیت ملی را خدشه‌دار کرد، بلکه سال‌ها آثار بی‌ثباتی سیاسی و اجتماعی بر جای گذاشت.

اگر در آن مقطع استقلال و اراده ملی محور تصمیم‌گیری قرار می‌گرفت، هرچند هزینه‌ها سنگین می‌بود، اما عزت تاریخی ملت پایمال نمی‌شد.

نویسنده: سیده مریم حسینی فعال رسانه‌ای