به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، چهارم شهریورماه ۱۳۲۲، در روستای باتمان از توابع شهرستان کامیاران، کودکی به دنیا آمد که سال‌ها بعد به الگویی از ایمان، فداکاری و اخوت در خطه کردستان تبدیل شد. صیدعلی باتمانی تنها دو سال داشت که مادرش را از دست داد و سایه غم از همان آغاز، بر زندگی‌اش نشست. در نوجوانی به‌ناچار پا به عرصه کار گذاشت و با تلاش در زمین‌های کشاورزی، بار زندگی را به دوش کشید.

در پی پیروزی انقلاب اسلامی، روحیه انقلابی و تعهد دینی‌اش او را به جمع پاسداران انقلاب کشاند. با تأسیس سپاه پاسداران، صیدعلی یکی از نخستین نیروهای مردمی منطقه بود که به این نهاد انقلابی پیوست و در مأموریت‌های مختلف، به‌ویژه مقابله با گروهک‌های معاند در مناطق مرزی کردستان، حضوری فعال و تأثیرگذار داشت.

تیرماه سال ۱۳۶۱، گزارش‌هایی نگران‌کننده از تحرکات عناصر ضدانقلاب در ارتفاعات شاهو منتشر شد. گروهک‌های مسلح به روستاهای اطراف نفوذ کرده و با تهدید و باج‌خواهی، امنیت مردم را نشانه گرفته بودند. شهید باتمانی به همراه جمعی از همرزمانش برای پاک‌سازی منطقه اعزام شد. درگیری شدیدی در منطقه بزوش رخ داد و چند تن از رزمندگان به شهادت رسیدند.

در میانه نبرد، شهید باتمانی متوجه شد که پیکر یکی از همرزمانش، شهید ماشاءالله مولایی، در میدان باقی‌مانده است. پیش از اعزام به عملیات، این دو رزمنده عهد کرده بودند که نگذارند پیکر هیچ‌یک از آن‌ها به دست دشمن بیفتد. وفادار به این پیمان، صیدعلی بدون درنگ به دل ارتفاعات بازگشت. پس از درگیری با نیروهای کومله و به هلاکت رساندن چند تن از آنان، خود را به پیکر شهید مولایی رساند.

اما درست در لحظه‌ای که می‌خواست پیکر رفیق شهیدش را از منطقه خارج کند، یکی از عناصر دشمن که در دامنه کوه کمین کرده بود، او را هدف گلوله قناسه قرار داد. گلوله از پشت به بدنش نشست، اما پیش از آنکه آخرین نفس را برآورد، با شلیک خود ضارب را نیز از پا درآورد و در کنار پیکر همرزمش به شهادت رسید.

با انتشار خبر شهادت شهید باتمانی و همراهانش، مردم روستا بی‌درنگ و با دلی پر از اندوه خود را به ارتفاعات رساندند. در همان زمان، گروهی دیگر از عناصر ضدانقلاب، پیکر شهدای پاسدار را به غنیمت برده و قصد داشتند آن‌ها را بسوزانند. اما با دیدن خشم و حضور پرشمار مردم، پا به فرار گذاشتند و پیکرها را رها کردند.

مردم، پیکر مطهر شهید باتمانی و یارانش را با عزت و احترام از دل کوهستان پایین آوردند و در دل روستا دفن کردند. چند روز بعد، با اعزام نیروهای سپاه به منطقه و پاک‌سازی کامل ارتفاعات، پیکر این شهید گران‌قدر به شهر کامیاران منتقل شد و در گلزار شهدای این شهر به خاک سپرده شد.

از سردار اخوت کردستان، سه پسر و دو دختر به یادگار مانده‌اند؛ اما آنچه از او برای همیشه در حافظه مردم ماندگار شد، نه‌تنها رشادت نظامی، بلکه تصویر پرشکوه وفاداری، مردانگی و ایستادن تا آخرین لحظه در کنار رفیق شهیدش است.

انتهای خبر/