مدرسه فعلی منطقه جای نشستن ندارد
 احمد اکبر یکی از والدین منطقه تخت می‌گوید: دولت‌ها ازیک‌طرف تشویق به فرزندآوری می‌کنند و از طرف دیگر، برای تحصیل و رفاه دانش‌آموزان هیچ برنامه‌ای ندارند، نمونه کامل و واضح آن را می‌بینید، یک پروژه آموزشی که نیاز جدی منطقه تخت به شمار می‌رود، سال‌ها بلاتکلیف مانده است.
 وی افزود: مدرسه تاریخی منطقه تخت، دیگر ظرفیت جذب دانش‌آموز ندارد و عملاً گویی در روستا زندگی می‌کنیم، دانش‌آموزان به‌صورت درهم و بی‌نظم در یک کلاس جا شده‌اند و هر کسی برای خودش سازی می‌نوازد، مگر می‌شود ۲ یا سه‌پایه را در یک کلاس درس‌آموزش داد و انتظار موفقیت هم داشت.
  این شهروند بیجاری توضیح داد: اولین سالی که فرزندم چنین محیط بی‌کیفیت آموزشی را تجربه کرد، هم بسیار افت تحصیلی داشت و هم به علت محیط شلوغ و بی‌نظم، از نظر اخلاقی و رفتاری به سمت ناهنجاری پیش می‌رفت که خوشبختانه با هوشیاری مادرش، در یکی از مدارس مرکز شهر ثبت‌نام کرد.
  وی ادامه داد: درست است که مشکلات مالی زیادی داریم تا فرزندمان درست درس بخواند و درست تربیت شود، ولی آیا نباید کسی از دولت روحانی بازخواست کند که چرا پروژه‌ای را شروع کردی، به خدا واگذار کردی و رفتی و امسال باز آمدی که مرا را بدبخت‌تر و ناامیدتر از قبل کنی؟

مدرسه جدید حق دانش‌آموزان منطقه تخت است
  اکرم قاسمی یکی از والدین دارای ۲ دانش‌آموز ساکن منطقه تخت، می‌گوید: خیلی از خانواده‌های ساکن منطقه تخت دوست دارند فرزندانشان در مدرسه خوب، باکیفیت محیط آموزشی و دبیران عالی تحصیل کنند، این مدرسه نیمه کار باید به بهره‌برداری برسد، زیرا حق دانش‌آموزان ما است.
  وی افزود: موضوع تحصیل دانش‌آموزان در مدرسه مناسب و باکیفیت و کمیت لوازم آموزشی، دغدغه همه مردم است، نباید به علت اینکه منطقه تخت در حاشیه شهر بیجار قرار دارد، فرزندان دهه ۸۰ به بعد، باید تصور کنند که در روستا درس می‌خوانند و حقی در شهرنشینی ندارد.
  قاسمی با اشاره به اینکه ۲ دانش‌آموز دختر دبستانی و متوسطه اول دارد، ادامه داد: برای بسیاری از والدینی که ۲ یا سه دانش‌آموز دارند، به علت مشکلات مالی به حاشیه شهرهای آمده‌اند و نمی‌توانند هزینه سرویس را تأمین کنند و با پیاده‌روی هر روزه، عملاً شرایط زندگی سخت‌تر شده است.
  این شهروند بیجاری توضیح داد: دولت روحانی بارها به مردم وعده داده که به فکر رفاه حال مردم است، در طول هشت‌ساله مدیریت آبکی اصلاح‌طلبان، عملاً ما مردم حاشیه‌نشین از زندگی ناامید شده‌ایم و دیگر در صحنه‌های انتخابات شرکت نمی‌کنیم، چرا باید برای کسی برویم پای صندوق که اصلاً به فکر ما نبوده و نیست.
 
 

چه کسی مسئول این بی‌مدیریتی است؟
 عباس هدایتی یکی از ساکنین منطقه تخت می‌گوید: چه کسی مسئولیت این عدم مدیریتی و توجه به سرمایه ملی است، چند میلیارد پول و بودجه شهرستان، صرف پروژه‌ای فرهنگی آموزشی شد که امروز به‌جای آن هدف والایی که برایش کلنگ‌زنی شده بود، به آینه دغ و ناامیدی تبدیل شده است.
 وی افزود: روزی که این پروژه را در این منطقه کلنگ‌زنی کردند، امیدوار شدیم که بله حداقل یک سال دیگر فرزندانمان این مسیر طولانی را برای رفتن به مدرسه مرکز شهر طی نخواهند کرد و دیگر نگران تهیه سرویس مدرسه و استرس راه و غیره را نخواهیم داشت، ولی هر روز بر ناامیدی ما افزوده شد.
 هدایتی توضیح داد: مردم منطقه تخت که بیش از ۳۰۰ خانوار را در دل خود جا داده است که بیشتر آنها کارگر هستند و توان مالی مناسبی برای تهیه سرویس مدرسه و یا هزینه ایاب‌ و ذهاب هر روز دانش‌آموز یا دانش‌آموزانشان را ندارند، این هزینه‌ها در کنار گرانی و غیره، فشار زیادی را بر ما وارد می‌سازد.
 وی با اشاره به اینکه در طول این سال‌ها، این پروژه هیچ پیشرفتی نداشته است، ادامه داد: انتظار زیادی نیست که از مسئولین بخواهیم این پروژه را به سرانجام برسانند، مدرسه‌ای که یکی از واجبات امروز منطقه تخت است و نباید در فراموشی تاریخ، ساکت بماند.
 
درس نمی‌خوانم فقط بازی
  المیرا کوشا یکی از دانش‌آموزان مدرسه فرسوده تخت هم می‌گوید: پدرم در این مدرسه درس‌خوانده و می‌گوید، همان زمان هم که دانش‌آموز بوده این مدرسه فرسوده بود و عملاً درس نمی‌خواندیم و فقط سرگرم بازی بودیم، تازه آن زمان قرار بود مدرسه را تخریب و یک مدرسه جدید بسازند که گویا فراموش شده است.
 وی افزود: در این مدرسه فعلی تخت که دوره ساخت آن پیش از انقلاب است، عملاً ما درس نمی‌خوانیم، تمام ساعات را به تفریح می‌گذرانیم، چون در یک کلاس درس، سه مقطع دانش‌آموز حضور دارد و هر کدام که درس را اشتباه جواب دهد؛ می‌خندیم!
 
 این دانش‌آموز مقطع ابتدایی می‌گوید: پدر و مادر هر ۲ کارگری می‌کنند و توان مالی برای هزینه تحصیل در شهر را نداریم، چون هزینه سرویس و غیره خیلی تمام می‌شود، شاید چند سال دیگر درس بخوانم و بعد از آن ترک تحصیل کنم، چون هیچی یاد نگرفته‌ام و عملاً معلم هم فقط نمره می‌دهد تا از دست ما راحت شود.
 کوشا گفت: یک درخواست داشتم از آقای رئیسی که متأسفانه دیگر در میان ما نیست، خیلی دوست داشتم که ایشان به داد ما دانش‌آموزان بی‌بضاعت تخت برسد، زیرا در تلویزیون دیده بودم که با مردم فقیر و بچه‌های روستایی ارتباط صمیمی دارد و برای رفع مشکلات ما مردم شب و روز ندارد، امیدوارم رئیس‌جمهور بعدی خیلی زود به فکر ما باشد.

 
 انتهای خبر/