به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، در دل کوه‌های زاگرس، جایی که باد از میان درختان بلوط می‌گذرد و صدای اذان در فضای اجتماعی و زیبای شهرستان بیجار طنین‌انداز می‌شود، گاه حرفی از وحدت بلند می‌شود که نه از روی سیاست، نه برای دعای رسمی، بلکه از عمق زندگی مردمی سرچشمه می‌گیرد که سال‌هاست در کنار یکدیگر نفس می‌کشند، نماز می‌خوانند، عزاداری می‌کنند و در شب‌های قدر دعا می‌کنند.

بیجار، شهری که در نقشه‌های جغرافیایی شاید کوچک به نظر برسد، اما در نقشه وحدت اسلامی، نقطه‌ای روشن و درخشان است، اینجا شیعه و سنی نه به‌عنوان دو گروه متفکر در کنار هم زندگی می‌کنند، بلکه به‌عنوان ۲ بال یک پرچم، یک جان و یک دل هستند.

در سال‌های اخیر، تصاویری از مراسم عبادی، نماز جماعت و حتی برگزاری مراسم میلاد حضرت مصطفی (ص) در بیجار منتشر شده که شیعیان و سنی‌ها را در کنار یکدیگر نشان می‌دهد؛ نه به‌صورت تشریفاتی، نه به دستور مسئولان، بلکه با عشقی صمیمی، عادی و روزمره، این تصاویر فیلمی از واقعیتی است که در بسیاری از نقاط جهان اسلام به یک رؤیا تبدیل شده، اما در بیجار، زنده و نفس‌کش است، اینجا وحدت یک شعار نیست، بلکه یک سنت است.

اما چرا باید به بیجار توجه کرد؟ چرا این شهر کوچک در غرب ایران می‌تواند الگویی برای وحدت اسلامی باشد؟ پاسخ در تاریخی نهفته است که بسیاری فراموشش کرده‌اند، جنگ ۱۲ روزه توانست به‌خوبی این وحدت واقعی را به جهان اعلام کند.

در سال ۱۳۵۸ در روزهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی، درگیری‌هایی در مناطق کردنشین غرب ایران رخ داد که با جان‌فشانی و ایثار مردمان کورد و پیشمرگه، به‌خوبی نشان داد که شیعه و سونی در ایران اسلامی و کردستان، پیوند عمیق اعتقادی و ایمانی است.

این درگیری‌ها، نه بر سر تفاوت عقیدتی بود، بلکه ناشی از تنش‌های سیاسی، قومی و تأثیرات خارجی بود، در آن روزها، برخی سعی داشتند با ایجاد تفرقه بین شیعیان و سنی‌ها، از ضعف پس از یک انقلاب تازه‌پا سوءاستفاده کنند، اما در شهرستان بیجار، اتفاق دیگری افتاد.

مردم این شهر، باوجود همه فشارها و تحریک‌ها، به‌جای تفرقه و دامن‌زدن به اختلافات جزئی، با چنگ‌زدن به ریسمان مشترک به نام اسلام، در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند و پیوندی اجتماعی دارند، شهرستان بیجار با روستاهایی که ساکنین آن هم اهل‌سنت هستند و شیعه، امروز در پیوند اجتماعی ازدواج و سنت پیامبر به‌جای جداشدن و دشمنی، در مساجد و حسینیه‌ها کنار هم نشستند.

روایت‌های هشت سال دفاع مقدس حکایت از این دارد، مذهب می‌تواند به یک وجه مشترک بسیار مهم تبدیل شود و همان‌گونه که در دفاع از خاک و ناموس کردستان دیده و شنیده‌ایم، امروز نتیجه آن نوجوانان و جوانانی است که پابه‌پای هم در جنگ ۱۲ روزه برای تأمین امنیت هم سرزمین تا پاسی از شب، از این انقلاب مردمی پاسداری کردند.

آن ۱۲ روز، نه یک جنگ، بلکه یک امتحان بود و بیجار آن را با وحدت پشت سر گذاشت، از آن روز فاصله زیادی گذشته، اما خاطره آن امتحان هنوز در دل مردم زنده است، این خاطره نه به‌عنوان درد، بلکه یک افتخار ما در سخت‌ترین لحظه، به‌جای تقسیم‌شدن یکی شدیم.

امروز، وقتی در بیجار شیعیان در مراسم میلاد امام حسن عسکری (ع) شرکت می‌کنند و سنی‌ها در عزاداری ماه محرم حضور می‌یابند، این فقط احترام نیست؛ این یک ادامهٔ طبیعی از همان انتخاب ۱۲ روزه است، اینجا مردم نمی‌گویند «ما شیعه یا سنی هستیم»، بلکه می‌گویند «ما مسلمانیم» و این یک اتفاق بزرگ است.

در دنیایی که اخبارش پر از درگیری‌های مذهبی، تروریسم با نام اسلام و جدایی‌های عمیق است، بیجار یک پنجره به امید است، این شهر ثابت کرده که وحدت ممکن است، نه با فرامین بالا، نه با پویش‌های رسانه‌ای، بلکه با زندگی روزمره، با همسایگی، با دعای مشترک و با حضور در مراسم یکدیگر است.

فیلمی که از این وحدت گرفته شده، فقط یک مستند نیست؛ یک پیام است، پیامی به تمام مسلمانان جهان است، اگر در یک شهر کوچک در کوه‌های ایران می‌توانیم بدون تفاوت مذهبی کنار هم زندگی کنیم، چرا در دیگر نقاط نمی‌توانیم؟ اگر شیعه و سنی می‌توانند در یک حسینیه عزاداری کنند، چرا در دیگر نقاط اسلامی نمی‌توانند در یک مسجد نماز بخوانند؟

در بیجار وحدت یک انتخاب آگاهانه است، اینجا مردم می‌دانند که تفاوت‌های فقهی وجود دارد، اما معتقدند که این تفاوت‌ها نه‌تنها مانع وحدت نیست، بلکه می‌تواند غنای اسلام را نشان دهد، همان‌طور که یک گلستان با گل‌های مختلف زیباتر است، امت اسلامی نیز با تنوع خود می‌تواند قوی‌تر باشد.

شاید همین باشد دلیلی که چرا مراسم‌های مذهبی در بیجار همیشه شور و نشاط دارد، چون اینجا دین فقط برای عبادت نیست، بلکه برای انسانیت است، برای دوستی، برای همراهی، برای زندگی در کنار هم است.

در پایان بیجار به ما یادآوری می‌کند که وحدت اسلامی فقط یک شعار نیست، این یک زندگی است و این زندگی، در کوچه‌های این شهر کوچک، نفس می‌کشد، شیعه و سنی دو بال یک پرچم هستند، نه برای تزیین، بلکه برای پرواز، پرواز به‌سوی امتی واحد، امتی که درگذشته بوده، می‌تواند دوباره باشد و بیجار، این راه را نشان می‌دهد.

وحدت امروز تنها یک کلمه یا جمله نیست

ماموستا سید عزیز روانگردگفت: من این وحدت را نه یک دستاورد که یک سنت و یک فرهنگ تاریخی در میان مسلمانان ایران می‌شناسم.

وی افزود: از کودکی آموخته‌ایم که هر کس که لااله‌الاالله بگوید، برادران و خواهران دینی یکدیگر هستند، این مهم ریشه در تمام روابط اجتماعی ما دارد، در شهرستان بیجار نیز این اصل وجود دارد که اصل وحدت وجود دارد و برای حفظ آن باید با هر نوع فتنه‌ای مبارزه کرد.

ماموستا روانگرد توضیح داد: هر ساله در ایام مذهبی سال، برادران و خواهران اهل‌سنت، به پیشواز آیین‌های مذهبی می‌روند و با شور و اشتیاق زیادی در کنار سایر مردم جامعه، عشق و دلدادگی خود را به نمایش می‌گذارند و در برگزاری مراسمات مشارکت دارند.

وی افزود: در همین محرم و صفر امسال، در عزاداری ماه محرم و در شب عاشورا، دیدم یک برادر سنی در صحن حسینیه اشک می‌ریخت، پرسیدم: چرا گریه می‌کنی؟ گفت: چون حس می‌کنم حسین (ع) برای هدایت من خود را فدا کرده است، این جمله، تمام فقه و کتاب‌ها را پیوند اعتقادی وحدت گره می‌زند.

اقلیت و اکثریت در بیجار بی‌معنا است

کمال حیدرزاده معلم بیجاری گفت: ببینید، ما در بیجار نه به‌عنوان اقلیت یا اکثریت زندگی می‌کنیم، بلکه به‌عنوان انسان، در یک اجتماع و زندگی متمدن حیات داریم که دیگر بحث شیعه و سونی در میان نیست و همه با هم یک دل و یک‌صدا هستند.

وی افزود: من در مدرسه‌ای تدریس می‌کنم که دانش‌آموزان آن هم شیعه هستند و هم سنی، وقتی رفاقت و دوستی این نوجوانان را می‌بینم، به زیبایی دین اسلام پی می‌برم که چگونه می‌تواند چنین پیوندهای عمیق قلبی را ایجاد کند، این فقط ادب نیست، این عشق است.

حیدرزاده ادامه داد: من هر سال در مراسم عاشورا حضور دارم و همین حضور سبب شده است که دانش‌آموزانم برای کمک به موکب و مسجد بیایند، حسین (ع) فقط برای شیعیان نیست، او شهید عدالت، شهید انسانیت است، مکتب عاشورا مرز قلب‌های مسلمین را به هم گره‌زده است.

دین ما بزرگ‌تر از تفاوت‌های ما است

طاهره مطهرنیا فعال اجتماعی بیجار گفت: در دانشگاه، وقتی می‌دانستند که من اهل بیجار هستم، سر صحبت را باز می‌کردند که کردستان جایی است که شیعه و سنی با هم زندگی می‌کنند، این جمله از سر تعجب و سؤال بود که در ذهن آن‌ها در گذشت زمان و عدم اطلاعات کافی بود.

وی افزود: وقتی می‌دیدند که من با افتخار می‌گویم از کردستان آمده‌ام و بافرهنگ و سنت‌های زیبای دیارم آشنا می‌شدند، تازه به اول راهی رسیده بودند که نیاز داشتند کردستان را از نزدیک ببیند و با مردمان آن بیشتر ارتباط برقرار کنند.

مطهرنیا توضیح داد: وحدت شیعه و سونی در کردستان امروز به یک اصل تبدیل شده است و نباید فراموش کنیم که این مهم را چگونه به دست آوردیم و برای حفظ آن چه خون‌هایی از دست دادیم.
 

نتهای خبر/