باقر بهاری در گفتگو با خبرنگارگروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، اظهار داشت: اولین و مهم‌ترین عامل، عدم وجود تناسب اولیه بین همسران است. منظور از تناسب فقط شباهت در ظاهر یا خانواده نیست، بلکه شامل شباهت در ارزش‌ها، هدف‌های زندگی، سبک‌فکری، سطح تحصیلات، وضعیت اقتصادی و حتی نحوه مدیریت احساسات است.

 کارشناس تربیتی خانواده افزود: وقتی این پایه‌ها وجود ندارد، روابط تحت‌فشار قرار می‌گیرند و هر تصمیمی برای رفع اختلافات بدون توجه به این امر، چندان مؤثر نخواهد بود، اما عامل دوم و شاید متداول‌تر، نداشتن مهارت‌های ارتباطی است.

 وی با اشاره به اینکه بسیاری از جوانان وارد زندگی مشترک می‌شوند بدون اینکه اصلاً درباره مفهوم «ارتباط مؤثر»، آگاهی داشته باشند، توضیح داد: این تصور رایج است که ارتباط خوب طبیعتی است و یا اینکه «اگر عاشق باشیم، خودبه‌خود همه چیز درست می‌شود»، در حالی که ارتباط موفق یک مهارت یادگیرنده است که نیازمند آموزش، تمرین و صبر است.

 وی ادامه داد: آموختن مهارت‌های ارتباطی قبل از ازدواج فوق‌العاده اهمیت دارد، باید از مرحله دوستی و آشنایی شروع کرد، ما نباید فراموش کنیم که زن و مرد ۲ موجودیت متفاوت از نظر روان‌شناختی، فیزیولوژیک و فرهنگی هستند.

 بهاری یادآور شد: این تفاوت‌ها طبیعی‌اند اما وقتی فردی از این تفاوت‌ها بی‌اطلاع است، ممکن است این تفاوت‌ها به مناقشه تبدیل شوند، مثلاً زنان اغلب در برقراری ارتباط به دنبال حمایت عاطفی هستند، درحالی‌که مردان تمایل دارند راه‌حل عملی ارائه دهند.

 وی با تأکید بر اینکه اگر هر کدام این تفاوت را نفهمند، صحبت‌های یکی ناخودآگاه به‌عنوان نادیده‌گرفتن احساسات و صحبت‌های دیگری به‌عنوان دخالت در مسائل شخصی تفسیر می‌شود، گفت: بنابراین آگاهی از تفاوت‌های فردی، شناخت نقاط قوت و ضعف، حساسیت‌ها و رفتارهای واکنشی همسر، پیش از ازدواج، می‌تواند بسیاری از مشکلات را پیشگیری کند.

 کارشناس تربیتی خانواده اظهار کرد: می‌توانید چند مهارت ارتباطی کلیدی را که زوجین باید بلد باشند، مهارت گوش‌دادن است، منظور از گوش‌دادن، فقط شنیدن کلمات نیست، بلکه درک احساسات، نیازها و نگرانی‌های پشت صحبت‌ها است، بسیاری از اختلافات از اینجا شکل می‌گیرد که هر طرف احساس می‌کند گوشی به حرف‌هایش نمی‌دهند.

 وی افزود: استفاده از زبان احساسی است که بیان احساسات به‌جای قضاوت، مثلاً گفتن «من احساس تنهایی می‌کنم» به‌جای «تو همیشه بی‌تفاوتی»، تفاوت بزرگی در درک و واکنش همسر ایجاد می‌کند.

 بهاری گفت: مدیریت تعارض سومین مهارت است، اختلاف‌نظر طبیعی است؛ اما نحوه مدیریت آن تعیین‌کننده سلامت رابطه است، باید یاد بگیریم که در زمان اختلاف، از الفاظ تحقیرآمیز خودداری کنیم، گذشته را برج نکشیم و به‌جای تلاش برای «بردن بحث»، به دنبال «حل مشکل» باشیم.

 وی با اشاره به اینکه می‌توان گفت ناآگاهی از این مهارت‌ها، یکی از عوامل اصلی بحران‌های زوجین است، تصریح کرد: این ناآگاهی موجب می‌شود که زوجین در مواقع بحران، به‌جای حل مشکل، به تقابل بروند، بسیاری از آن‌ها نمی‌دانند چطور باید با تنش‌ها کنار بیایند، چطور با نظر مخالف همسر برخورد کنند و چطور از بروز اختلافات بزرگ‌تر جلوگیری کنند.

 کارشناس تربیتی خانواده اظهار کرد: در بسیاری از موارد، افراد از دوران کودکی الگوهای نادرستی از ارتباط دیده‌اند، اگر والدینشان در مدیریت تعارض ضعیف بوده‌اند، آن‌ها هم همان روش را در زندگی زناشویی تکرار می‌کنند؛ بنابراین این یک‌چرخه است که نیازمند شکستن آن از طریق آموزش و خودآگاهی است.

 وی یادآور شد: اولین قدم پذیرش نیاز به یادگیری است، بسیاری از زوجین فکر می‌کنند که مشکل آن‌ها «همسرشان» است، درحالی‌که گاهی مشکل، فقدان مهارت است، وقتی این موضوع را بپذیرند، می‌توانند به دنبال آموزش‌های لازم باشند، کارگاه‌های آموزشی، مشاوره زناشویی، کتاب‌های معتبر در زمینه ارتباطات عاطفی و حتی برنامه‌های آموزشی در فضای مجازی، می‌توانند به زوجین کمک کنند تا مهارت‌های لازم را یاد بگیرند.

 بهاری ادامه داد: مهم این است که این یادگیری پیوسته باشد و در تمام مراحل زندگی زناشویی ادامه یابد، توصیه می‌کنم قبل از ازدواج، حداقل چند جلسه مشاوره پیش از ازدواج داشته باشند، این کار می‌تواند چشم‌اندازی واقع‌بینانه از رابطه و تفاوت‌های موجود ایجاد کند و در صورت وجود ناهمخوانی‌های جدی، فرصت لازم برای تصمیم‌گیری هوشمندانه را فراهم کند.

 وی خاطرنشان کرد: زندگی زناشویی یک رابطه عاطفی نیست، بلکه یک همکاری روانی، اجتماعی و فرهنگی است که نیازمند هماهنگی، صبر و تلاش مستمر است، این تصور که عشق به‌تنهایی می‌تواند همه مشکلات را حل کند، غلط است، عشق انگیزه اولیه است، اما مهارت‌ها و آگاهی‌ها هستند که مسیر را هموار می‌کنند.

 کارشناس تربیتی خانواده گفت: به جوانان و زوجین پیام می‌دهم که قبل از ازدواج، فقط به دنبال عشق نباشند، بلکه به دنبال فهم و آمادگی برای یک زندگی همکاری آمیز باشند و به زوجینی که درگیر اختلاف هستند، یادآوری می‌کنم که تلاش برای بهبود رابطه، نشانه ضعف نیست، بلکه نشانه بزرگی روحی و مسئولیت‌پذیری است.

 وی افزود: هر رابطه‌ای که دوام داشته باشد، یک رابطه آموختنی است، کسانی که می‌خواهند رابطه‌شان را حفظ کنند، باید آماده باشند که همیشه چیزهایی را دوباره یاد بگیرند و به خودشان و همسرشان فرصت رشد دهند و به تفاوت‌ها به‌عنوان فرصت برای غنای رابطه نگاه کنند.

 انتهای خبر/