عمران احمدی درگفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، اظهارداشت:  باوجود دارایی‌های کشاورزی و صنایع‌دستی غنی، برای نخستین‌بار گامی عملی برای تبدیل «زکات» از یک فریضه مذهبی به ابزار ساختاری رونق اقتصادی و رفع کمبودهای اجتماعی برداشت.

وی افزود: مردم بیجار با حمایت روحانیون، طلاب و مدیران محلی، آغاز به جریان‌سازی زکات در قالب برنامه‌های هدفمند کرده‌اند؛ تا از منابع پنهان مالی، راه‌حلی پایدار برای فقر، بی آسایشی و ضعف زیرساخت‌ها فراهم آورند.

مسئول زکات کمیته امداد حضرت امام خمینی (ره) شهرستان بیجار با اشاره به اینکه ارزش زکات در اسلام به طور صریح هم‌تراز با نماز معرفی شده، هنوز در بسیاری از مناطق کشور، به‌ویژه در دیاری مانند بیجار، این فریضه بیشتر به‌عنوان یک «عمل شخصی» تلقی می‌شود، ادامه داد: نه یک سیستم اجتماعی - اقتصادی اما امروز، در شهرستان بیجار، چرخشی تاریخی در روند تفکر و عمل نسبت به زکات آغاز شده است.

وی تصریح کرد: زکات در ایران، به‌ویژه در مناطق کشاورزی مانند بیجار، نه‌تنها یک عبادت، بلکه یک‌پایه اقتصادی است، اگر فقط ۳۰ درصد از زکات انگور، کشمش، گندم و پشم که در این منطقه تولید می‌شود، به‌صورت نظام‌مند جمع‌آوری و توزیع شود، می‌تواند تمامی کمبودهای اجتماعی از بیمارستان تا کلاس‌های درس در روستاهای دور افتاده را پوشش دهد.

احمدی تأکید کرد: محل مصرف زکات در شهرستان بیجار شامل تأمین غذا و داروی مددجویان، «به‌ویژه خانواده‌های سرپرستی زن و معلولان»، تأمین تجهیزات کشاورزی و ابزار تولید برای خانوارهای فقیر، پشتیبانی از آموزش و مشاغل کوچک، مثلاً خرید ماشین‌آلات تولید کشمش یا شیره انگور برای خانواده‌های روستایی است.

وی یادآور شد: ما دیگر نمی‌خواهیم زکات را فقط در مسجد پرداخت کنیم، می‌خواهیم در مزرعه، در کارخانه، در بازار و حتی در سبد خرید مردم جریان یابد، زکات امروز در بیجار باید به سمت یک رونق اقتصادی حرکت کند که یک رحمت مذهبی است.

مسئول زکات کمیته امداد حضرت امام خمینی (ره) شهرستان بیجار گفت: این حرکت، تنها تغییر در نحوه توزیع زکات نیست، بلکه تغییر در فرهنگ مالیاتی جامعه است، در جایی که بیش از ۴۰ درصد از خانوارها در بخش کشاورزی فعال هستند، این سیستم مالکان را به سمت مسئولیت اجتماعی می‌کشاند.

وی ادامه داد: اگر این الگو در سایر شهرستان‌های کردستان، ایلام و لرستان تکرار شود، زکات می‌تواند به اولین اقتصاد موازی غیردولتیِ پایدار در مناطق حاشیه‌ای تبدیل شود، بدون بودجه، بدون بانک، بدون خروج ارز، و با حفظ هویت مذهبی و اجتماعی است.

انتهای خبر/