به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، نزدیک به 20 سال از کلنگ‌زنی پروژه‌ای می‌گذرد که قرار بود برگ زرینی در تاریخ ورزش کردستان باشد؛ سالن ۶ هزار نفری ورزشگاه ۲۲ گولان سنندج، سازه‌ای عظیم با آرمان‌هایی بلند، امروز همچنان در نیمه‌راه مانده و در سایه‌ی سنگین وعده‌های تحقق‌نیافته، چشم‌انتظار پایان است.

آغاز ساخت این پروژه در سال ۱۳۸۴، نویدبخش افقی تازه برای ورزش استان بود، سالن سرپوشیده‌ای با استانداردهای بین‌المللی، زیربنایی ۱۰ هزار مترمربعی، محوطه‌ای ۵۰ هزار مترمربعی، امکانات فنی پیشرفته و طراحی مدرن؛ مجموعه‌ای که قرار بود مأمن پرورش قهرمانان و میزبان رویدادهای ملی و فراملی باشد. اما آنچه رخ داده، جز تأخیر، سردرگمی و ناکارآمدی مدیریتی چیز دیگری نیست.

طی دو دهه گذشته، با تغییر مداوم مدیران کل، نوسانات دولت‌ها، و نبود انسجام در تصمیم‌گیری‌ها، این پروژه بارها از حرکت بازمانده و تنها برگه‌های تازه‌ای از وعده‌ها بر آن افزوده شده است و حتی پس از افتتاح اولیه، مشکلات اساسی زیرساختی، از جمله سیستم گرمایشی ناکارآمد و ضعف روشنایی، استفاده‌ موثر از مجموعه را غیرممکن ساخت.

در واپسین جلسات شورای عالی ورزش استان، بار دیگر تکمیل این سالن به عنوان اولویتی راهبردی مطرح شد و طبق وعده مسئولان، قرار بود این پروژه تا پایان اردیبهشت ۱۴۰۴ به بهره‌برداری کامل برسد.

بازدید مسئولان ارشد از جمله استاندار کردستان و رئیس شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی در فروردین‌ماه همان سال، نوید رفع نواقص با تزریق بودجه‌ای ۴۵ میلیارد تومانی را داد؛ اما با پایان تیر، نشانی از تحول ملموس در کار نیست و سکوت در فضای ورزشگاه طنین وعده‌هایی است که هنوز جان نگرفته‌اند.

با وجود تخصیص ۲۵ میلیارد تومان از منابع استانی و ۲۰ میلیارد تومان از محل اعتبارات ملی، مشکلات همچنان پا برجا است و گفته می‌شود بخشی از این منابع به‌موقع تخصیص نیافته یا با مشکلات اداری درگیر شده‌ است و  در محافل غیررسمی، شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی به کوتاهی در ایفای سهم خود متهم می‌شود؛ ادعایی که تاکنون پاسخی شفاف از سوی مسئولان نداشته و همین ابهام، اعتماد عمومی را تضعیف کرده است.

در مراسم معارفه مدیرکل جدید ورزش و جوانان کردستان، سرپرست جدید، فرزاد خاکی، بار دیگر بر تکمیل پروژه ظرف دو ماه آینده تأکید کرد و قول داد با حمایت استاندار و شرکت توسعه، سالن آماده‌ی میزبانی رقابت‌های ملی و بین‌المللی خواهد شد اما جامعه ورزشی کردستان، که سال‌هاست با این واژگان آشناست، اکنون با چشمانی تردیدآمیز به این وعده‌های تازه می‌نگرد. امید هست، اما نه بدون تردید.

سالن ۶ هزار نفری ۲۲ گولان، اکنون به‌جای آنکه مأمن شور و هیجان ورزش باشد، به نمادی از ناکارآمدی و عقب‌ماندگی بدل شده است و ورزشکاران و مربیان، از نبود فضا برای تمرین و رقابت در رنج‌اند و فرصت‌های میزبانی از دست می‌رود.

 نهادهایی که باید پشتوانه باشند، خود به گره در مسیر توسعه تبدیل شده‌اند. آیا هزینه‌های میلیاردی صرف بهبود این زیرساخت شده یا همچنان در پیچ‌وخم‌های اداری بلاتکلیف مانده است؟

مسئولان بار دیگر از عزم خود برای اتمام پروژه سخن می‌گویند. اما جامعه ورزشی کردستان امروز بیش از سخن، به عمل نیاز دارد و بدون شفافیت در تخصیص اعتبارات، پاسخگویی در قبال تأخیرها، و نظارت مستمر بر اجرای پروژه، هیچ وعده‌ای راه به دل جامعه نخواهد یافت.

سالن ۶ هزار نفری ورزشگاه ۲۲ گولان، آزمونی‌ست برای صداقت مدیریتی، و سنگ محکی برای عیار تعهد مسئولان. آیا این‌بار صدای سوت پایان کار به گوش خواهد رسید، یا باز هم در پس پرده‌ای از ابهام و تعلل، این رؤیا به رؤیایی خاموش بدل می‌شود؟

نویسنده: بهار محمدی کارشناس حوزه اجتماعی