به گزارش خبرنگار گروه سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، در روزهایی که دشمنان انقلاب اسلامی با بهره‌گیری از ابزارهای رسانه‌ای و جنگ ادراکی، به دنبال تضعیف همبستگی ملی و ایجاد شکاف‌های اجتماعی در ایران هستند، مفهومی آشنا و ریشه‌دار وحدت حسینی بار دیگر به کمک ملت آمده است.

 این مفهوم که از آموزه‌های عاشورا و فرهنگ کربلا سرچشمه می‌گیرد، اکنون به‌عنوان محور یک پویش فراگیر رسانه‌ای در حال بازتعریف انسجام ملی در ایران است، پویشی که با تمرکز بر رخداد مهم دفاع مقدس ۱۲ روزه شکل‌گرفته و در تلاش است تا ادبیات مقاومت را با شرایط امروز کشور و نیازهای افکار عمومی بازسازی و تقویت کند.

 در گفتگویی که با نماینده سابق مردم دهگلان و قروه در مجلس خواهیم داشت، درک خواهیم کرد که وحدت و انسجام ایرانیان تا چه اندازه‌ای در پیروزی ملت ایران بر دشمنان دخیل بوده است، کردتودی، مخاطبان را به خواندن این گفتگوی جذاب دعوت می‌کند.

نهضت امام حسین (ع) در چه راستایی صورت گرفت؟

بر خلاف آنچه برخی از علما مدعی شده‌اند، نهضت امام حسین (ع) برای تفرقه و جدایی بین مسلمانان صورت نگرفت، بلکه باتوجه‌به مبانی قرآنی و الگوی نبوی (ص)، این حرکت و نهضت، وحدت و انسجام جامعه اسلامی را در پی داشت.

 وحدت و انسجامی که در آن مقطع زمانی در نتیجه رسوخ عصبیت جاهلی، بنیان‌های اسلامی خود را ازدست‌داده بود، به‌نحوی‌که اطلاق جامعه و امت اسلامی بر آن دشوار می‌نمود، حرکت امام حسین (ع) برای احیای دوباره این بنیان‌ها و بر اثر احساس مسئولیت درباره آنها صورت پذیرفت.

ارتباط وحدت اسلامی با جنگ تحمیلی ۱۲ روزه در چه بود؟

درحالی‌که دشمنان جمهوری اسلامی با بهره‌گیری از جنگ ترکیبی و رسانه‌ای به دنبال ایجاد شکاف در انسجام ملی هستند، یک پویش رسانه‌ای با محوریت وحدت حسینی تلاش دارد تا با بازخوانی مفاهیم عاشورا، مقاومت ۱۲ روزه اخیر و نقش‌آفرینی رهبر انقلاب و سرداران شهید، تصویری به‌روز و استوار از همبستگی ملت ایران ارائه دهد، همبستگی که ریشه در ایمان، فداکاری و وطن‌دوستی دارد.

 باتوجه‌به مبانی قرآنی و الگوی نبویِ (ص) انسجام اسلامی و بیشتر با استفاده از منابع اهل‌سنت، تبیین شود که آیا حرکت و نهضت امام حسین (ع) باعث تفرقه و گسست در جامعه گردید، یا وحدت و انسجام جامعه اسلامی را در پی داشت، برای دستیابی به این مطلوب، آگاهی اجمالی درباره معنا و مفهوم انسجام و جایگاه آن در شکل‌گیری جامعه ضروری است.

جایگاه نهضت امام حسین (ع) در اسلام را بیان کنید؟

 نهضت امام حسین (ع) از نقاط عطف تاریخ اسلام است که تحلیل‌های پیرامونی بسیاری را در پی داشته است، این نهضت، با پیشینه تمدن اسلامی و عوامل انسجام‌آفرین و وحدت‌بخش آن تمدن، قابل‌تفسیر و پیگیری است، اصولاً امکان اینکه بتوان نهضت امام حسین (ع) را در دوره تاریخی کوتاه و مشخصی مورد تحلیل و ارزیابی صحیح قرار داد، وجود ندارد.

 البته باید آن را با رویکردی اصولی و اسلامی مبتنی بر آموزه‌های بنیادین اسلامی در کلیت جامعه و تمدن اسلامی، در مقطع تاریخی بسیار گسترده‌تری مورد واکاوی و بازشناسی قرار داد، ازاین‌رو الگوی نبویِ (ص) انسجام اسلامی، در چگونگی و ثمرات نهضت امام حسین (ع) با لحاظ راهبرد و عملکرد سیاسی و گفتار آن بزرگوار، از زمان عدم بیعتش با یزید تا هنگامه شهادتش قابل‌پیگیری است.

نقش انسجام اسلامی در راهبرد و عملکرد سیاسی امام حسین (ع) را توضیح دهید؟

راهبرد و عملکرد سیاسی امام حسین (ع) در مواجهه با حاکمیت وقت، دو عرصه را فرا روی هر ناظر بیرونی قرار می‌دهد، از یک سو، وضعیت نابهنجار و ازهم‌گسیخته جامعه اسلامی در آن مقطع تاریخی را به نمایش می‌گذارد.

 وضعیتی که در آن معیارِ قرآنی انسجام تمدن اسلامی که در زمان رسول‌الله (ص) جامه عینیت به خود پوشیده بود، عملاً در حاکمیت بنی‌امیه به فراموشی سپرده شده و انسجام بر پایه الگوهای جاهلی جایگزین آن شده بود و از سوی دیگر، نقش و جایگاه وی را در احیای انسجام اسلامی بر اساس مبانی قرآنی و الگوی نبوی (ص) به تصویر می‌کشد.

مهم‌ترین دستاورد نهضت امام حسین (ع) در چه چیز بود؟

مهم‌ترین دستاورد نهضت انسجام‌بخش امام حسین (ع) آگاهی‌بخشی به مردم و ایجاد مسئولیت‌پذیری آنها در قبال جامعه اسلامی بود، حرکت امام حسین باعث دو نوع آگاهی‌بخشی و مسئولیت‌پذیری در بین مردم در قبال جامعه اسلامی شد که در انسجام اسلامی از اهمیت بسیار برخوردار است.

وحدت و انسجام ملی در بعد داخلی با چه آسیب‌هایی روبروست و چه راهکارهایی را در این زمینه پیشنهاد می‌کنید؟

 یکی از شعارهای جدی انقلاب اسلامی از آغاز شکل‌گیری و بعد از پیروزی و مرحله تثبیت، ایجاد وحدت و انسجام ملی بوده است، طبیعتاً وحدت و انسجام ملی هم به وحدت اقوام و هم به وحدت پیروان مذاهب مختلف و حتی در سطح وسیع‌تر به وحدت پیروان ادیان مختلف و همه کسانی که در زیر سقف هویت ایرانی زندگی می‌کنند.

به‌طورکلی وحدت، زمانی شکل‌گرفته و جدی می‌شود که اولاً آرمان مشترکی وجود داشته باشد که همه در مقبولیت این آرمان و در فهم و تفسیر آن، توافق داشته باشند، تا محور توافقی نباشد طبیعتاً صحبت از وحدت بی‌معناست.

 ثانیاً، هر کسی با هر فرد یا جریان دیگری که بخواهد به فعالیت مشترکی دست بزند و به وحدت دست پیدا بکند، لازم است که دیگری حق او را به رسمیت بشناسد و احترامش را پاس بدارد، در واقع این قاعده کلی را بپذیرد که ما مشترکاتی داریم و برای ایجاد وحدت باید بر آن مشترکات تأکید کنیم و اختلافاتی نیز هست که طبیعی بوده و باید آن را به رسمیت بشناسیم.

آیا رویکرد نهادهای دینی در ایران برای ایجاد انسجام میان شیعه و سنی را قبول دارید؟

 اگر منظور، نهادهای دینی حکومتی باشد که به‌هرحال ناموفق بودند، ولی اگر نهادهای دینی سنتی مانند حوزه علمیه و نهادهای زیرمجموعه آن موردنظر باشد، به نظر من آنها هم در این امر توفیق زیادی نداشتند.

 می‌دانید که کلیت دین در کشور ما کمک زیادی به انسجام اقوام مختلف کرده و البته همین رویکردهای دینی، چه‌بسا منشأ مجموعه‌ای از اختلافات میان ادیان و مذاهب شده است، ولی از لحاظ پوشش دیگر عوامل اختلاف‌برانگیز از جمله قومیت‌های مختلف، عامل دین خیلی مؤثر بوده است.

 اما مؤثربودن عامل دین، به معنای این نیست که نهادهایی که عهده‌دار تبلیغ دین هستند و یا مأموریت‌های دیگر دینی دارند، موفق عمل کرده‌اند، بلکه خیلی وقت‌ها موضوع وحدت و انسجام ملی، دغدغه مداحان، منبری‌ها و پژوهش‌ها، مجلات و کتاب‌های ما نبوده و متأسفانه نگاه حاکم بر آنها نگاه همگرایانه نبوده است.

رسانه‌ها چطور می‌توانند با بهره‌گیری از برنامه‌های مذهبی به تقویت انسجام ملی بپردازند؟

 متأسفانه ما همان روحیه واگرایی را در رسانه‌ها می‌بینیم، رسانه باید مثل همان مسجد و هیئت به آرمان اصلی خودش برگردد و کار حرفه‌ای کند، یعنی اخبار را آن‌چنان که هست، منعکس نماید و دیدگاه‌های مختلفی که وجود دارد را منتقل کند.

 در رأس همه رسانه‌ها تلویزیون است، ما باید بدانیم اصلاً روی کدام مناسبات مذهبی بیشتر کار کنیم، سنت دینی و قدیمی ما تأکید روی عاشورا و آیین‌های آن بوده است، آیین‌های عاشورا، در میان مسلمانان وحدت‌آفرین هستند.

 درهرصورت عاشورا چون مفهوم امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر، عدالت، جهاد علیه دشمنان و مستبدان را در بر دارد و این مفاهیم همه مسلمانان را دور هم جمع می‌کند، وحدت‌آفرین است.

 وقتی روی فاطمیه تأکید می‌کنیم، چه بخواهیم و چه نخواهیم، حساسیت ایجاد می‌شود، کسی که از مسجد فاطمی بیرون می‌آید یک بغضی نسبت به معتقدات و مقدسات مذاهب دیگر و پیروان آنها پیدا می‌کند، رسانه ملی باید بداند که بر مناسبت‌های وحدت‌آفرین متمرکز باشد.

چه راهکارهایی برای حفظ احترام اقوام و خرده‌فرهنگ‌ها در کشور دارید؟

 اگر نگاه امیرالمؤمنین (ع) را بتوانیم در ذهن و رفتار خودمان نهادینه کنیم که می‌فرمایند: مردم دودسته‌اند: یا هم کیش شما هستند و اگر هم کیش شما نباشند، همنوع شما هستند، آنگاه جایی برای اهانت و توهین به دیگر اقوام و مذاهب باقی نمی‌ماند، البته همه اینها در عرصه کشورداری، قانون‌گذاری، امنیتی، قضایی باید به قانون و تبدیل شود.

چطور می‌توان از تعامل میان دین و دولت برای تقویت وحدت و انسجام ملی بهره برد؟

 برخی معتقدند که اگر نظام سیاسی و دیگر نظام‌های اجتماعی دینی بشوند، این موضوع باعث اختلاف بیشتر ادیان و مذاهب می‌شود و بعضی دیگر اعتقاد دارند که اگر حکومت دینی شود، اتفاقاً می‌تواند به انسجام بیشتر مذاهب کمک کند، این اختلاف، هم موضوعی نظری است و هم تجربه‌های مختلفی در مورد آن وجود دارد.

 اگر نگاه دینی ما همان نگاه واگرایانه باشد، دولت هم دولتی می‌شود که جنبه واگرایانه پیدا می‌کند، ولی اگر این نگاه، یک نگاه گشوده و منعطف باشد، آن زمان بنده که رایزن فرهنگی می‌شوم، نماینده فرهنگی کل ایران هستم با تشیعش، تسننش و دیگر ادیانی که وجود دارند و طبیعتاً نوع رفتار و رویکرد من فرق می‌کند.

 در جنگ اخیر با رژیم صهیونیستی، این انسجام ملی به‌وضوح نمایان شد، مردم ایران، از هر قوم و زبان، با الهام از روحیه عاشورایی، در برابر تجاوزات اسرائیل یکپارچه ایستادند و پیام وحدت را به جهانیان رساندند.

فرهنگ حسینی که شهادت را راهی برای جاودانگی می‌داند، در قلب ایرانیان ریشه دوانده و این روحیه در جنگ اخیر، از شهرهای کوچک تا کلان‌شهرها، به‌عنوان نیروی محرکه‌ای برای دفاع از وطن عمل کرد.

چرا باید ملت یک‌رنگ و یک‌صدا در برابر زورگویان مقاومت کند؟

 رژیم صهیونیستی که با جنایات خود سعی در تضعیف روحیه ملت‌های منطقه دارد، در برابر اراده متحد ایرانیان شکست خورد، حمایت یکدست مردم ایران از محور مقاومت، نشانه‌ای از ایمان عمیق به آرمان‌های عاشوراست.

 در این جنگ، جوانان ایرانی از هر قومی، با الهام از حماسه کربلا، در صف مقدم دفاع از کشور ایستادند، این ایثار که یادآور فداکاری یاران امام حسین (ع) است، وحدت ملی را بیش‌ازپیش تقویت کرد.

 مکتب عاشورا به ما آموخته که وحدت، کلید سربلندی است، وقتی اقوام ایرانی زیر لوای حسینی متحد می‌شوند، هیچ نیرویی نمی‌تواند این همبستگی را درهم بشکند، این پیوند، سرمایه‌ای بی‌بدیل برای آینده ایران است، ایران، با اتکا به این وحدت، نه‌تنها از خود دفاع می‌کند، بلکه به الگویی برای ملت‌های مظلوم جهان تبدیل شده است.

 این اقتدار، از باور به راه امام حسین (ع) سرچشمه گرفته است، تا زمانی که فرهنگ عاشورایی در دل ایرانیان زنده است، هیچ دشمنی نمی‌تواند این ملت را از مسیر عزت و استقلال منحرف کند، وحدت اقوام ایرانی که باروح حسینی گره‌خورده، تضمین‌کننده آینده‌ای روشن برای کشور است.

 یکی از اهداف اصلی رژیم صهیونیستی از این تجاوز، ایجاد گسست اجتماعی میان مردم و حاکمیت بود که به‌عکس، شاهد اتحاد و انسجام گسترده‌تری میان آحاد ملت بودیم، حضور پررنگ مردم در راهپیمایی‌ها، نمازهای جمعه، مجالس عزاداری و حمایت از نیروهای مسلح، نشان داد مردم ایران در بزنگاه‌ها همدل و متحد می‌شوند.

 تطبیق میان تقابل امروز ملت ایران با آمریکا و رژیم صهیونیستی و تقابل تاریخی میان سپاه امام حسین (ع) و سپاه یزید، حقیقتی است که می‌تواند، به‌شرط اینکه آموزه‌های کربلا به‌درستی فهم و درک گردد.

انتهای خبر//