به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، در کارگاهی کوچک در حاشیهٔ یکی از شهرهای استان کردستان، یکی از جوانان نخبه، دور از چشم رسانه‌ها و بدون هیچ حمایت مالی رسمی، به تولید ابزارهای صنعتی پیشرفته پرداخته‌اند که نه‌تنها با مشابه خارجی رقابت می‌کند، بلکه از نظر کیفیت، دوام و قیمت، بر آن برتری چشمگیری دارد.

این دستاورد، در شرایطی رقم خورده که این جوانان با محدودیت دسترسی به تجهیزات، نبود اعتبار پژوهشی و حتی فقدان فضای کار مناسب روبه‌رو بوده‌اند، آن‌ها نه با منابع، بلکه با ایمان به توان داخلی و عشق به سرزمین، کاری کرده‌اند که بسیاری از شرکت‌های بزرگ داخلی نتوانسته‌اند به آن دست یابند.
 
 اما تأسف‌بار اینجاست که چنین دستاوردهایی، همچنان در سکوت و فراموشی باقی‌مانده‌اند، هیچ نهاد حمایتی، هیچ شرکت خودروسازی بزرگ و حتی هیچ مرکز تجاری‌سازی فناوری، جدی به این پروژه‌ها نپرداخته است، در حالی که اگر این ابزارها با همین کیفیت و قیمت در خط تولید خودروسازی‌های کشور به کار گرفته شوند، نه‌تنها وابستگی به واردات کاهش می‌یابد، بلکه هزینهٔ نهایی خودرو برای مردم نیز به طور چشمگیری پایین می‌آید، بیش از آن، این جوانان می‌توانستند هستهٔ یک صنعت فرعی پیشرفته باشند که صادرات فناورانه را نیز رقم بزند.
 
 صنعت خودروی ایران، سال‌هاست در چرخهٔ تکراریِ واردات قطعه، مونتاژ و فروش گیر کرده است، نوآوری، پژوهش و جایگزینی هوشمند، جای خود را به رانت، واسطه‌گری و تکیه بر فناوری‌های قدیمی داده است، در این میان، جوانانی که توانسته‌اند در اوج محرومیت، راه‌حلی بومی و کارآمد ارائه دهند، نه پاداش، بلکه بی‌توجهی را دریافت کرده‌اند.

آن‌ها نه به کمک مالی نیاز دارند، بلکه به فرصت عادلانه برای اثبات خود به نگاهی که ببیند، به گوشی که بشنود، به سیاستی که از توان داخلی دفاع کند.
 
 این ماجرا، تنها یک داستان فردی نیست؛ بلکه نمادی از سرنوشت هزاران نخبهٔ جوان در سراسر ایران است که در سکوت، در گمنامی و با همان وسایل ساده، دنیا را جابه‌جا می‌کنند، آن‌ها در کارگاه‌هایی با کمترین امکانات، با همان امکانات ابتدایی، پیش‌پا افتاده و ذهنی پرانرژی، ابزارهایی می‌سازند که جهان پس از سال‌ها تلاش به آن دست می‌یابد.
 
 اگر امروز صنعت خودروی کشور نتوانسته با غول‌های جهانی رقابت کند، دلیل آن تنها تحریم نیست؛ دلیل آن، غفلت از این جوانان است، آن‌ها آماده‌اند تا خودرویی بسازند که نه‌تنها برای بازار داخلی، بلکه برای صادرات هم مناسب باشد، خودرویی با فناوری ایرانی، قیمت رقابتی و قابلیت تغییرپذیری در شرایط سخت، اما این آرمان، بدون حمایت سیاست‌گذاران، همچنان رؤیایی خواهد ماند.
 
 در نهایت، این جوانان نخبه گواهی هستند بر این حقیقت که ایران نیازی به واردات دانش ندارد؛ ایران دانش آفرین است، تنها چیزی که از دست رفته، اعتماد به این دانش است و اگر امروز مدیریت ملی، نهادهای صنعتی و سرمایه‌گذاران داخلی، به این استعدادها توجه کنند، نه‌تنها صنعت خودرو، بلکه کل اقتصاد کشور می‌تواند از این نیروی خاموش شده سوخت بگیرد.

در گفتگوی تفصیلی با منصور حبیبی جوان نخبه بیجاری، با خودرویی آشنا می‌شویم که با توجه به قابلیت‌های زیادی که دارد می‌تواند در خدمات شهری و حتی امداد و نجات نقاط صعب‌العبور می‌تواند کاریی ویژه‌ای داشته باشد.

کردتودی؛ خودتان را معرفی کنید

منصور حبیبی هستیم متولد دهه ۶۰ که بیش از بیش از دو دهه است در بخش برق خودرو فعالیت دارم و در کنار تعمیرو رفع مشکلات برقی خودرو، به رویای‌های ساخت خودروی سبک ورزشی هم تا حدودی وقت و هزینه خود را صرف کرده‌ام.

در مورد خودروی ساخته شده خودتون توضیح بدید

حبیبی : این خودرو که عمدتاً برای مصارف تفریحی و روستایی طراحی شده‌ است، از قطعات صددرصد بومی ساخته شده و در بسیاری از موارد، از مشابه خارجی‌شان ارزان‌تر و در شرایط محیطی ایران، کارآمدتر عمل می‌کند.

تمامی قطعات مورد نیازاز بدنه و شاسی تا سیستم تعلیق، گیربکس و موتوررا از خودرهای ایرانی جمع‌آوری کردم و بدنه‌ این خودرو از ورق‌های فولادی ساخته است که در همین مغازه کوچک برش و شکل‌دهی شده است.

موتور فعلی استفاده شده بر اساس پلتفرم‌ پراید کاربرات تقویت‌شده طراحی شده‌ و برخی از بخش‌های دیگر آن در صورت تامین منابع مالی می‌تواند با سیستم‌های هیبریدی یا حتی پنل خورشیدی تکمیل شود.

نوع فعالیت شما چیست و این ماشین‌ها برای چه مکان‌هایی ساخته می‌شوند؟  

حبیبی: بنده به صورت تخصصی در حوزه برق و مشکلات برقی خودرهای سبک و سنگین از سال ۱۳۹۲ فعالیت دارم، ماشین‌های تفریحی می‌سازم که بیشتر در مراکز شهری، پارک‌ها، ساحل دریا یا شهرک‌های گردشگری کاربرد دارند، مثلاً ماشین‌هایی شبیه پراید یا مزدا با لوازم استوک که همان لوازم اصلی و استاندارد هستند ولی با نگاهی هنری و کاربردی است.  

آیا قطعات این ماشین‌ها داخلی هستند یا وارداتی؟  

حبیبی: بیشتر قطعات، به‌ویژه بدنه، خودم ساخته‌ام، فقط چند قطعه مثل چراغ‌های جلو یا عقب شرکتی هستند، هزینه‌ی یک ماشین کامل تقریباً به ۴۵۰ میلیون تومان می‌رسد، البته بدون احتساب زحمت و زمانی که صرف ساخت و ساز شده است.  

پروژه‌های بعدی شما چه هستند؟  

حبیبی: پیش از این نمونه، یک خودروی دیگر مشابه همین مورد با موتور پژو طراحی و ساختم که در سال‌های اخیر روی ایده‌ی ماشین‌های هیبریدی و خورشیدی کار کرده‌ام، یک نمونه‌ی تقریباً کامل دارم که با پنل‌های خورشیدی هم می‌تواند کار کند، این فناوری نه‌تنها پاک‌تر است، بلکه برای شهرهایی مثل بیجار که منابع طبیعی خوبی دارند، مثلاً نور کافی خورشید بسیار بهینه است.  

چالش‌های اصلی در مسیر ساخت این ماشین‌ چه بوده است؟  

حبیبی: بزرگ‌ترین مشکل، نبود حمایت مسئولان است، همه‌چیز را ذهنی طراحی می‌کنم، بدون نقشه‌ی کاغذی، بدون کارشناسی رسمی، بدون حمایت مالی یا اعتباری، جوانان بیجار توانمند هستند، اما وقتی پشت سرشان کسی نباشد، حتی بهترین ایده‌ها هم نیمه‌کاره می‌ماند.  

درباره نمونه‌ی دو نفره ماشین «باگی»  چه می‌توانید بگویید؟  

حبیبی: یک نمونه‌ی مشابه خارجی دو نفره این نوع خودروی ورزشِی «باگی» حدود یک میلیارد و پانصد میلیون تومان قیمت دارد و مدل‌های چهارنفره نیز با دوبرابر قیمت عرضه می‌شوند که قابل تهیه و استفاده برای همه علاقه‌مندان به این ورزش نیست، امّا نسخه‌ اولیه و البته کاملا استاندارد و تقویت شده فعلی که ساخته و آماده استفاده است، شامل موتور، گیربکس تقویت‌شده، هدرز و منیفولد، با کمترین هزینه و دانش داخلی ساخته شده است که توانایی ساخت چنین محصولی در داخل وجود دارد، فقط نیاز به پشتوانه دارد.

خودروی طراحی شما چه توانایی دارد؟

حبیبی: خودروی ورزشی باگی به لحاظ نوع طراحی خاص خود، می‌تواند در طبیعت کوهستانی بیجار به خوبی توانایی و قدرت خود را به نمایش گذاشته و حتی در موارد اطفای آتش‌سوزی مراتع، امداد و نجات کوهنوردان و یا استفاده در مسابقات رالی می‌تواند بسیار جذاب باشد. 

پیام نهایی شما به مسئولان چیست؟  

حبیبی: من، مثل بسیاری از جوانان بیجاری، آماده‌ام که پروژه‌های خود را به سمت ماشین‌های پاک، خورشیدی و پایدار سوق دهم، فقط درخواست همکاری و حمایت دارم، نه یاری مالی صرف، بلکه یک خط فکری و عملیاتی که جوان را در مسیر رشد همراهی کند، ماشین‌های جوانان نباید فقط رویایی باشد؛ باید روی زمین دیده شوند.  

جوانان بیجاری زیادی برای دوران کارآموزی مراجعه می‎کنند که در رشته مکانیک خودرو یا برق خودرو تحصیل می‌کنند، باید گفت استعدادهای خوبی را می‌توان از میان آن‌ها کشف کرد و اگر حمایت شویم می‌توانیم با برگزاری دورهای توانمندسازی و آموزش‌های تخصصی، راهنمای خوبی برای آینده شغلی آن‌ها ایجاد کنیم.

از وقتی که در اختیار ما گذاشتید سپاسگزاریم.

حبیبی: خواهش می‌کنم، همیشه در خدمت هستم.

انتهای خبر/