به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، در دل کوهستان‌های سربه‌فلک‌کشیده شاهو، جایی که صخره‌ها آفتاب را تکه‌تکه می‌کنند و باد در دره‌ها قصه‌های قدیمی را زمزمه می‌کند، روستای دله‌مرز آرام اما استوار ایستاده است؛ روستایی که مردمانش سال‌هاست با طبیعت سخت خو گرفته‌اند، اما دل‌هایی دارند نرم‌تر از چشمه‌های جوشان این دیار.

 این روزها صدای تازه‌ای به نغمه‌های همیشگی کوه افزوده شده؛ صدای ماشین‌آلاتی که برای ساخت جاده‌ای جدید آمده‌اند و جاده‌ای که قرار است مسیر زندگی مردم را کوتاه‌تر، امن‌تر و روشن‌تر کند؛ مسیری که با همت بسیجیان سازندگی پیش می‌رود.

از نخستین ساعات آغاز عملیات، حضور این گروه پرتلاش در دله‌مرز تنها یک پروژه عمرانی نبود؛ تپشی از امید، روحیه‌ای از پیشرفت و نشانی از حضور کسانی که بی‌ادعا به آبادانی می‌اندیشند. اما در میان صدای بی‌وقفه بولدوزرها و کامیون‌ها، اتفاقی ساده اما عمیق، فضای روستا را رنگ دیگری بخشید؛ مردمی که با سبدهایی پر از انار سرخ به استقبال بسیجیان سازندگی آمدند.

در دست‌های پینه‌بسته مردان روستا، انارهایی جا داشت که دانه‌دانه‌اش به رنگ محبت بود انارهایی که از باغ‌هایی آمده بود که با دست‌های خودشان کاشته و با امید آبیاری کرده بودند.

آنان آمده بودند تا بگویند تلاش گران‌بهای مهمانانشان را می‌بینند، حس می‌کنند و ارج می‌نهند و در نگاهشان برق قدردانی موج می‌زد؛ همان برقی که گاه در میان سختی‌های زندگی روستایی کم می‌شود و امروز با حضور سازندگان جاده دوباره جانی تازه یافته بود.

بسیجیان سازندگی، خسته از کار مداوم، وقتی با این استقبال صمیمانه روبه‌رو شدند، لبخندشان با شیرینی دانه‌های انار گره خورد. در میان گرد و غبار کار، لحظه‌ای کوتاه اما ناب رقم خورد؛ لحظه‌ای که نشان داد در نقطه‌ای دورافتاده و آرام در دل کوه‌های شاهو، هنوز هم پیوند قلب‌ها قوی‌تر از هر سختی است. این دیدار تنها یک رسم مهمان‌نوازی نبود؛ احترام متقابلی بود میان کسانی که برای آبادانی آمده‌اند و کسانی که قدر قدم‌های سازنده را می‌دانند.

هنگامی که آفتاب آرام‌آرام پشت قله‌ها پنهان می‌شد، صدای کار کاهش می‌یافت اما گرمای این همدلی همچنان در هوا باقی بود.

مردم دله‌مرز می‌دانستند جاده‌ای که در حال ساخت است، فقط راهی برای عبور نیست؛ پلی است میان امید و آینده‌ای روشن‌تر. جاده‌ای که هر سنگ آن با عرق تلاش بسیجیان و هر قدمش با دعای خیر مردم گذاشته می‌شود.

در واپسین لحظه‌های روز، هنگامی که نور کم‌رنگ غروب روی چهره‌های خاک‌آلود کارگران می‌افتاد، می‌شد تصویری روشن را در دل تاریکی آغاز شب دید؛ تصویری از همبستگی. مردم دله‌مرز با انارهای سرخ‌شان و بسیجیان سازندگی با عزم راسخ‌شان، مشترکاً روایتی ساختند از مهر، همکاری و ایمان به آینده.

این جاده، تنها راهی در دل کوه نیست؛ مسیری‌ست که با عشق و قدرشناسی مردم و تلاش بی‌وقفه سازندگانش شکل می‌گیرد. جاده‌ای که از دل شاهو می‌گذرد اما ردّ آن تا سال‌ها در دل مردم باقی خواهد ماند؛ یادگاری از روزهایی که مهر، مسیر پیشرفت را هموارتر کرد.